زمستان کم کم به روزهای پایانی اش می رسد و نویدبخش بهاری زیبا را می دهد!

دخترم ریحانه ده ماهگی را پشت سر می گذارد و زمستان سرد ما را با گرمی خنده هایش 

رو به پایان می برد.

دختر عزیزم ریحانه جان! مدتی به مریضی ای دچار شدی که با گریه هایت قلب و من و مادرت را به درد آوردی

و گریه هایت گریه های پنهانی و آشکار ما را در پی داشت

ریحانه ی من! نمی دانم در این مدت که از زندگی ات گذشته توانسته ام پدر خوبی برایت بوده باشم یا نه، اما 

هر چه که هست، عاشقانه دوستت دارم و سعی می کنم برایت بهترین بابای دنیا باشم و اگر روزی این نوشته ها را 

خواندی و آن طور که فکر می کردی نبوده ام, مرا ببخش. دوستدار تو: بابا حمید